Πως θα μπορούσε να εφαρμοστεί και να περπατήσει μια τέτοια αλλαγή ή οποιαδήποτε άλλη, στο εκπαιδευτικό μας σύστημα;
Ποια εκτιμάται ότι πρέπει να είναι η θέση και η στάση των κομμάτων και των φορέων που εμπλέκονται;
Κάποιες από τις παρακάτω απόψεις κατατέθηκαν από εισηγητές, σε διημερίδα παιδείας στην Πάτρα (και σε ημερίδα παιδείας στην Άμφισσα) όπου είχαν κληθεί πρώην υπουργοί παιδείας και τους ζητήσαμε να καταθέσουν το απόσταγμα της εμπειρίας τους. Τις απόψεις αυτές ενστερνίζομαι και εγώ. Τις παραθέτω:
Α. Η μεταρρύθμιση στη παιδεία απαιτεί ορίζοντα τουλάχιστον δεκαετίας, οι κυβερνήσεις έχουν ορίζοντα το πολύ τέσσερα χρόνια.
Γ. Η μεταρρύθμιση στη παιδεία, απαιτεί διακομματική συναίνεση, είναι προϋπόθεση η όποια κυβέρνηση, θελήσει να κάνει σοβαρή μεταρρύθμιση, προϋπόθεση είναι να έχει ή να αποκτήσει αξιοπιστία, ώστε αφού καταθέσει τις προτάσεις της, σοβαρές προτάσεις, να καταφύγει σε ειλικρινή διάλογο, διακομματικό με όλους τους φορείς , με στόχο να επιτευχθεί συμφωνία σε βασικούς άξονες. Κατόπιν να οριστεί διακομματική, διεπιστημονική επιτροπή η οποία θα έχει την ευθύνη παρακολούθησης της μεταρρύθμισης και να παρεμβαίνει με διορθωτικές κινήσεις, με ορίζοντα τουλάχιστον δεκαετίας.
Αν θέλουμε ως χώρα να έχουμε μέλλον, δεν έχουμε πια καμία άλλη επιλογή παρά να καταφύγουμε στην παιδεία και φυσικά την Εκπαίδευση.
"Παιδεία ευτυχούσι μεν κόσμος ατυχούσι δε καταφύγειον",
Με εκτίμηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου